Ιούλιος

ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΙΟΥΛΗΣ

Σατό τη Μήνα βκαλένουμε τα κοτσία μας σα Αώνη
Σα τέ τι  μήνα, ένη Κοσμά τσε του Δαμιανού,
ήτουν η ορτή τε εκκλεσίας του Σατί,
τσίπ οι χριστιενοί σα χωρία παγένγκαν σην εκκλεσία λέγκαν

ΤΟΥ ΓΙΣΚΑΛΑΚΟΥ, Ο ΠΑΣΚΑΣ,  
του κολοκυθιού ο πάσχας ή του γισκαλακού ή σαρακοστή.
Του κολοκυθιού ή σαρακοστή.
Τα παιδιά από την παραμονή γυρνούσαν το χωριό και τραγουδούσαν:
ΠΥΡ ΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΤΣΕ ΠΙΚ ΑΝ ΧΡΕΙΑ
ΓΩ ΤΗΝ AΒΗΤΣΑ ΕΝ ΝΑ ΠΑΩ ΣΗΝ ΕΪ ΣΟΦΙΑ
Πύρωσε το φούρνο και κάνεμε ετοιμασία
Εγώ την αυγή θα πάω στην Αγία Σοφία

Στα Φάρασσα έλεγε ο Ισαάκ Αλεκόζης, κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Παύλου,
ήταν μια σπηλιά έβγαινε νερό που ήταν Aγίασμα όποιος έπινε άρρωστος γινόταν καλά.
ΛΕΝΓΚΑΝΤΙ ΣΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΗΝ Ο ΕΪ ΠΑΥΛΟΣ ΑΠΗ ΤΣΙ ΚΑΤΣΗΝ ΑΝ ΗΜΕΡΑ ΣΟ ΣΠΙΛΟ ΠΕΣΟΥ, ΣΤΟΥ ΤΣΗΝ  ΤΗΝ ΑΚΡΑ ΥΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΕΪ ΠΑΥΛΙΤΣΙ Ο ΕΣΜΟΣ.
Έλεγαν όταν πέρασε ο Άγιος Παύλος από εκεί κάθισε μια μέρα  στην σπηλιά μέσα,
γι’ αυτό το είπανε του Αγίου Παύλου ο  Αγιασμός.
Το νερό, ΤΟ ΣΙΜΟ ΗΤΟΥΝ ΖΕΣΤΟ ΤΣΕ ΚΑΛΟΤΣΕΡΙ ΗΤΟΥΝ ΑΤΗ  ΜΠΟΥΖΙ.
Το χειμώνα ήταν ζεστό και το καλοκαίρι παγωμένο.

Ο Ιούνιος και ο Ιούλιος είναι μήνες του θέρους και του αλωνισμού.

Στα αλώνια συγκεντρωνόταν  τα στάχυα και τα έστρωναν σε αλώνι και γυρίζοντας με το Τουκάνι με τα ζευγάρια αλώνιζαν βόρειζαν και μάζευαν την σοδιά τους. Αποθήκεψαν για τον χειμώνα τα αλεύρια, τραχανάδες, πλιγούρια κορκότα, και ότι άλλο μπορούσαν να αποθηκεύσουν για τους μήνες  του χειμώνα. Γύρω από το αλώνι οι νέοι και οι νέες έστηναν το χορό  Χαρμάν γερή χορεύοντας τραγουδώντας διασκέδαζαν και ξεκουραζόταν.
Χαρμάν γερή σημαίνει Τόπος αλωνιού.